Rəhman və Rəhim Allahın adıyla

1. Münafiqlər yanına gələn zaman «Biz şəhadət veririk ki, sən şübhəsiz, Allahın Elçisisən» deyərlər. Allah Özü bilir sən Onun Elçisisən. Və Allah Özü şahiddir onlar yalançıdılar [ürəklərində başqa şey tutub danışırlar].

2. İçdikləri andlarını qalxan edib özlərinə, döndərərlər adamları Allah yolundan. Doğrudan da pisdən pisdir onların bu əməli.

3. Öncə iman gətirmiş, sonra küfr eləmişlər, küfrlə möhürlənmiş ürəkləri. Artıq anlamazlar din nədir, iman nədir.

4. Onlara baxanda boyları-buxunları xoşuna gələr sənin. Elə ki, dindilər, sözlərini dinləyərək görürsən ki, divara dirənmiş quru kötük kimidirlər. Hər ucalan səs-sədanı [döyüşə səsləyən əmri və s.] özlərinin əleyhinə bilərlər. Düşməndir onlar. Onlardan həzər elə sən. Allah öldürsün onları, necə də aldanaraq imandan yayınırlar.

5. «Gəlin Allahın Elçisi sizə məğfirət diləsin» deyiləndə üzlərini arxaya döndərirlər. Və görürsən necə də təkəbbürlə haqdan dönürlər.

6. Onlara məğfirət diləsən də, diləməsən də, fərq eləməz, Onları bağışlamaz Allah. Yolsuzları doğru yola yönəltməz Allah.

7. «Allahın Elçisinin yanındakı mühacirlər üçün malınızdan xərcləməyin, dağılıb getsin onlar» deyərlər. Allahındır göylərin, yerin xəzinələri. Amma münafiqlər anlamazlar bunu.

8. «Bu savaşdan Mədinəyə sağ-salamat dönə bilsək güclülər [yə'ni özləri] zəifləri [mö'minləri] oradan mütləq çıxaracaqlar» deyirdilər. Güc Allahda, Rəsulunda, mö'minlərdədir! Amma münafiqlər bilməzlər bunu.

9. Ey iman gətirənlər! Nə mallarınız, nə övladlarınız Allahı anmaqdan sizi ayırmayalar. Allahı anmaqdan qalanlar itkiyə uğrayarlar.

10. Nə qədər ki, haqlamamış ölüm sizi, nə qədər ki, «Rəbbim! Azacıq da olsa mənə möhlət versən əgər, sədəqə paylayaram, yaxşılardan olaram» deməmişsiniz, verdiyimiz ruzilərdən zəkat verin, xərcləyin.

11. Allah möhlət verən deyil əcəli gələn kəsə. İşləklərinizdən xəbərdardır Allah.