“Allah - Ondan başqa tanrı yoxdur - mütləq bir yerə toplar sizi qiyamət günü. Şübhəsiz, gələcək o gün. KIMIN HƏDISI ALLAHIN SÖZÜNDƏN DAHA DOĞRU OLA BILƏR?”
(Nisə surəsi 87)

Son illər istər xarici kütləvi informasiya vasitələrində, istərsə də ölkə mətbuatında bir sıra Şərq ölkələrində zinada suçlanan şəxslərin daşqalaq cəzasına məhkum edilməsi barədə yazılar gedir, bəzən bu cəzanın icrasını əks etdirən materiallar da yayımlanır. Bir sıra ərəb ölkələrində, Pakistanda, İranda daşqalaq hələ də qalır. Bu cəza ağlagəlməz üsullarla həyata keçirilir. Daşqalaq əməliyyatı edama məhkum olunan şəxslərin ağrı-acısını artırmaq üçün çox dəqiqliklə işlənib. Müqəssir öz doğmalarının, o cümlədən uşaqların gözü önündə daşqalaq olunur. Kişilər qurşağacan, qadınlar isə çiyninə qədər torpağa basdırılaraq canı çıxana qədər daşlanır. Bu ölkələrin əhalisinin əksəriyyəti müsəlman olduğundan və həmin ölkələr tamamən və ya bir qədər şəriət qanunları ilə idarə edildiyindən beynəlxalq aləmdə belə təsəvvür yaranır ki, bu tükürpədici edam aktları islam dininin tələbləridir. Beləlıklə, uca dinimiz haqda yanlış təsəvvürlərə daha birisi əlavə olunur. Doğrudanmı, Allah taala zinaya yol vermiş şəxsləri bu yolla cəzalandırmağı tövsiyə edir?

Ən böyük günahlardan biri

Zina bütün səmavi dinlərdə pislənilir. Tövrat da, İncil də, Quran da ailəni cəmiyyətin təməl daşı kimi götürür və vəfa, sədaqət, ismət və iffəti insanlığın vacib elementi sayır. Quranda deyilir ki, taylar (qadın üçün kişi, kişi üçün qadın) rahatlıq mənbəyi olmalıdır: “Sizin özünüzdən sizlər üçün taylar yaratmış ki, rahatlıq tapasız taylarınızla. Sevgiylə mərhəmət bərqərar eləmiş aranızda. Bunlar Onun qüdrətinin dəlilləridir. Şübhəsiz, bunlarda ayələr var düşünənlər üçün” (Rum 21). Zina isə ailə institutunun dağılmasına yönəlmiş bir hərəkətdir, iyrəncdir, zülmdür, qeyri-insani hərəkətdir. Zina olan yerdə rahatlıq, bərəkət olarmı? Ona görə belə bir suç üçün cəza nəzərdə tutulması təbiidir. Tövratda zina ən böyük günahlardan biri kimi verilir və bu suçu işləmiş adamların cəzasının daşqalaq olduğu deyilir: “Əgər bir nəfər ərdə olan bir qadınla yatarkən yaxalanarsa, həm qadınla yatan kişi, həm də qadın hər ikisi öldürülməli. Bu yolla şəri İsraildən uzaqlaşdırın” (Təsniyə 22-22). Qeyd edək ki, yəhudilikdə subayların qeyri-məşru əlaqəsinə görə daşqalaq cəzası nəzərdə tutulmayıb. Nişanlı olanlar istisnadır. Bundan başqa, əgər zina hadisəsi şəhərdə yox, çöldə baş veribsə, Tövrat qadını daşqalağa məhkum etmir, şəhərdə baş veribsə, hər iki günahkar daşqalaq olunur: “Əgər bir nəfər şəhərdə başqa birisinə nişanlı olan qızla qarşılaşıb onunla yatarsa, ikisini də şəhərin qapısının yanına gətirin və ölənə qədər daşqalaq edin. Çünki qız qışqırararq şəhər əhlini köməyə çağırmayıb. Kişi isə yaxın olanın nişanlısının namusunu ləkələyib. Bu yolla şəri ortadan qaldırın” (Təsniyə 23-24)”. Bu, Tövratın hökmüdür. Amma bu gün İsraildə daşqalaq cəzası yoxdur.

“Kim günahkar deyilsə, birinci daşı o atsın”

Zina İncildə də pislənilir. Yeni Əhddə deyilir ki, qadınlar zina etməyibsə, başqa səbəblə onları boşamaq olmaz. Çünki bu, qadının zina etməsinə yol aça bilər: “Mən sizə deyirəm ki, cinsi əxlaqsızlıqdan başqa bir səbəblə arvadını boşayan hər kəs onu zinaya düçar edir... ” (Mattanın müjdəsi 5:32). İncildə təkcə qeyri-məşru əlaqə yox, qadına şəhvətlə baxmaq da zina sayılır: “Qədim zamanların adamlarına “zina etmə” deyildiyini eşitmisiniz. Amma mən sizə deyirəm: Bir qadına şəhvətlə baxan hər adam artıq onunla ürəyində zina etmiş olur. Əgər sağ gözün səni pis yola çəksə, onu çıxar və özündən xaric et; çünki sənin üçün üzvlərindən birinin yox olması bütün bədəninin cəhənnəmə atılmasından yaxşıdır. Və əgər sağ əlin səni pis yola çəksə, onu kəs və özündən xaric et; çünki sənin üçün üzvlərindən birinin yox olması bütün bədəninin cəhənnəmə atılmasından yaxşıdır” (Mattanın müjdəsi, 5/27-30). Zinaya qarşı belə sərt mövqeyə baxmayaraq, İncildə daşqalaq cəzası yoxdur. Əksinə, bu cəzaya etiraz olduğu görünür. Yəhyanın müjdəsində deyilir ki, bir gün din alimləri və fəriseylər zina üstündə tutulmuş bir adamı İsa peyğəmbərin yanına gətirir və daşqalaq olunmasını istəyirlər: “Müəllim, Musa Qanunda bizə əmr edib ki, bunun kimiləri daşlayaq. Bəs sən nə deyirsən?” (Yəhyanın müjdəsi 8:5) İsa peyğəmbər bu vaxt əyilib əli ilə yerə nəsə yazırmış. Onlara belə deyir: “İçinizdə kim günahsızdısa, ilk daşı o atsın”. Bunu eşidəndə ağsaqqaldan tutmuş ən kiçiyinə qədər hamı gedir. İsa peyğəmbər qadına deyir: “Mən səni mühakimə etmirəm. Get, bundan sonra günah işləmə” (Yəhyanın müjdəsi 8:6-11). İsa peyğəmbərin “kim günahkar deyilsə, birinci daşı o atsın” deməsi ona qədər mövcud olan daşqalağa etiraz idi.

“Allahın dininin buyurduğu bu cəzaya görə...”

İslamda zina edənin evli, ya subay olmasından asılı olmayaraq kəbindənkənar əlaqə günah sayılır: “Zinaya yaxın durmayın, çirkin bir əməldir, pis bir yoldur bu”(İsra 32). Dinimizdə zina böyük günahlardan biri hesab olunur. Furqan surəsinin 68-ci ayəsində deyilir: “Başqa bir tanrını tay tutmazlar Allaha. Allahın yasağına əməl edərək öldürməzlər kimsəni haqsız yerə. Zinakarlıq eləməzlər. Günaha batmış olur bunları eləyən kəs”. Bu ayəyə, buradakı sıralamaya istinad edib bəzi alimlər deyirlər ki, böyük günahlar içində zinakarlıq Allaha şərik qoşmaq və haqsız yerə adam öldürməkdən sonra ən ağır günahdır. Amma başqa bir ayədə fitnəkarlığın adam öldürməkdən də betər olduğu deyilir: “Fitnəkarlıq adam öldürməkdən daha betərdir” (Bəqərə, 191). Hər halda zina çox ağır günahlar sırasında yer alır.

Quranda bu suçu işləmiş adamlar üçün konkret cəza da var.
Nisə surəsinin on beşinci və on altıncı ayələrində zinaya yol vermiş şəxslərə veriləcək cəzadan danışılır: “15. Qadınlarınızdan zinakarlıq edən varsa, bunu sübut üçün dörd nəfər şahid gətirin öz içinizdən. Şahidlik etsələr, beləsini evdə tutub saxlayın ölüncəyə qədər, yaxud bir yol açıncaya qədər Allah ona. 16.İçinizdən iki nəfər zinakarlıq edərsə, əziyyət verin onlara. Tövbə edib islah olunsalar, əl çəkin onlardan. Tövbələri qəbul edəndir, Rəhimdir Allah”. Göründüyü kimi, burada edamdan, daşqalaqdan söz getmir. Üstəlik, on beşinci ayədə “Allah bir qapı açıncaya qədər” sözləri hansısa güzəştin olmasını, yeni bir ayə endiriləcəyini nəzərdə tutur. Yəni zina edilməsi fərdin sonu deyil. Daha sonralar endirilən Nur surəsində (bu surə endirilmə ardıcllığına görə yüz ikincidir) çubuq vurma cəzasının tətbiqi iə ömürlük həbsin aradan qaldırıldığını görürük: “Zinaya yol vermiş qadına və kişiyə - hər birinə yüz sayda kötək vurun. Allaha və axirət gününə iman gətirmisizsə, Allahın dininin buyurduğu bu cəzaya görə nəbadə onlara rəhminiz gələ. Bir dəstə mö'min də şahidlik eləsin onların aldığı bu cəzaya” (Nur 2). Burada çubuq mənasında “cəldə” sözü işlənir. “Cəldə” dəriyə ağrı verən dəyənək mənasındadır. Bu cəzanın icrası zamanı şahidlik olmasının lazım gəlməsi haqda deyilənlər bunun daha çox cəmiyyət qarşısında tərbiyəvi əhəmiyyətinin əsas hədəf olduğunu göstərir. Quranda həmçinin o da deyilir ki, zinanın isbatı üçün dörd şahid tələb olunur. Əgər biri kimisə zinada suçlayır, amma dedikləri təsdiqlənmirsə, ona da cəza var – 80 kötək: “İsmətli qadınları zinada ittiham eləyən və sonra dörd şahid gətirə bilməyən kimsələrə səksən sayda kötək vurun. Onların şahidliyini heç vaxt qəbul eləməyin. Sapmışlardır belələri” (Nur 4). Amma zina vaxtı dörd şahidin kimisə yaxalaması çox çətindir. Çünki islamda insanların şəxsi mülkiyyəti toxunulmazdır. Araşdırıcılar deyir ki, bu ayə zinanın ümumxanalar şəklində həyata keçirilməsini əngəlləməyi hədəfə alır. Budur zina etmiş şəxslər barədə Quran hökmü.

Quranda “rəcm”

Amma əsrlər boyu zina üçün cəza deyiləndə ağıla daşqalaq gəlir. Bu mənada işlənən söz “rəcm”dir. Ərəb dilində bu söz daşlayıb öldürmək, daş atmaq, daşa tutmaq, söymək, qovmaq mənası verir. Quranda “rəcm” sözü daha çox şeytanla bağlı, qovulma mənasında işlədilir: «Elə isə çıx oradan, sən artıq qovulmuşsan» dedi Allah” (Hicr 34); Eyni zamanda şeytanla bağlı epitet olaraq da işlədilən “şeytanir-rəcim” (qovulmuş şeytan) ifadəsi çoxlarına tanışdır: “Hər qovulmuş şeytandan qorumuşuq onları alovlu şö'lələrlə” (Hicr 17) və s. Quranda bəzi peyğəmbərlərin qovulması, daşa basılması mənasında da “rəcm” işlənir. Və bütün hallarda bu, bütpərəstlərin üslubu, davranış tərzi, hədəsi kimi verilir: “Dedilər: «Ey Şuayb, dediklərinin bir çoxunu anlamırıq, biz səni zəif görürük. Qəbilən olmasaydı, səni daşa basardıq. Yoxdur sənin bizə görə bir dəyərin» (Hud 91); “Atası dedi: «Ey İbrahim, mənim tanrılarımdan dönməkmi istəyirsən? Düşündüyündən daşınmasan, səni daşa basacam. Uzun bir müddətliyə məndən uzaq ol» (Məryəm 46); «Gəlişinizlə siz bizə nəhs gətirdiniz. Bu işdən əl çəkməsəniz daşa basacağıq sizi, ağrılı bir əzab dəyəcək sizə» dedi şəhər əhli” (Yə-sin 18). “Elə ehtiyatla davranmalı ki, heç kim sizi tanımasın orada» dedilər. Əllərinə keçsəniz sizi daşqalaq edərlər, yaxud da döndərərlər öz dinlərinə. Bundan sonra bir daha qurtula bilməzsiniz» (Kəhf 19-20).

Bəs daşqalaq hardan gəlir?

Zina etmiş şəxslər üçün cəza növü olaraq Quranda “rəcm” sözü işlənmir! Bəs zina üçün daşqalaq cəzası haradan çıxdı? Təbii ki, uydurma hədislər, rəvayətlər, əfsanələr əsasında belə bir cəza əsrlərdir tətbiq olunur. Təəssüf doğuran odur ki, daşqalaq cəzasını bütün məzhəblər qəbul edib. Yalnız xaricilər və mötəzililər buna qarşı çıxıb. Bəs Quranda olmayan bu tükürpədici cəza növü hansı əsaslarla legitimləşdirilib? Nəyə görə şirk daha ağır cəza olduğu halda müşrik tövbə edərsə, onun tövbəsi qəbul edilir, amma zinaya yol vermiş şəxs öldürülür, özü də ağır işgəncələrlə. İşgəncə verməklə öldürmə Quranın ruhuna nə dərəcədə uyğundur? Qurani-Kərim əli nə qədər müsəlmanın qanına batmış, öldürdüyü kəslərə işgəncə vermiş adamları belə işgəncə ilə öldürməyi yasaqlamırmı?

Birinci uydurma: peyğəmbərimiz daşqalaq tətbiq edib. Deyilənə görə, peyğəmbərimizin zamanında Yəsribdə (Mədinə) yəhudilər arasında daşqalaq cəzası tətbiq olunurmuş. Bir dəfə Mədinə sözləşməsinə uyğun olaraq yəhudilər iki zina etmiş günahkarı cəzanın tətbiqi üçün peyğəmbərimizin yanına gətiriblər. Tanrı Elçisi onlardan Tövratda zinaya hansı cəzanın nəzərdə tutulduğunu soruşub. Tövratı gətiriblər və oradan rəcm barədə ayəni oxuyublar. Bundan sonra zinaya yol verən həmin yəhudilər peyğəmbərimizin əmri ilə daşqalaq edilib (Buxari, “Hüdud” 24, Müslim, “Hüdud” 27, Tirmizi, “Hüdud”, 10, Macə, “Hüdud” 10). Olsun. Amma bu, daşqalağın müsəlmanlara tətbiqi üçün əsas ola bilməz. Daşqalaq tərəfdarları bu cəzanın müsəlmanlara tətbiqi faktlarının olduğu da deyir, rəvayətlər söyləyirlər. Mümkündür. Bəllidir ki, müvafiq ayələr nazil olana qədər peyğəmbərimizin zamanında bu və ya digər məsələdə, əgər tövhidə zidd deyilsə, ərəblər arasında olan ənənələrə əməl edilirmiş. Amma aydın Quran ayəsi gələndən sonra daşqalağın icra olunması imkansız idi. Bir sıra araşdırıcılar deyirlər ki, ərəblər arasında islamdan əvvəl daşqalaq cəzası olub. Bu günaha görə cəldə (dəyənək) cəzasının tətbiqini tövsiyə edən ayə öz ənənələrinə dərindən bağlı olan ərəbləri qane etməyib və sonralar peyğəmbərimizin zamanında daşqalağın tətbiq olunması barədə rəvayətlər dövriyyəyə buraxılıb.

İkinci uydurma: Nur surəsinin ikinci ayəsində subay zinakarlar nəzərdə tutulur. Bir qisim müəlliflər bu fikirdədir. Mərhum Z.Bünyadovla V. Məmmədəliyevin 1992-ci ildə nəşr olunan Quran açıqlamasında da bu ayədə subayların nəzərdə tutulduğu iddia edilir. Bir qədər dəqiq desək, ayənin məalı bitəndən sonra oraya cümlə əlavə olunur: “Zinakar kişiyə və zinakar qadına yüz çubuq vurun. Allaha və axirət gününə inanırsınızsa, Allahın dini barəsində (bu işin icrasında) ürəyiniz onlara yumşalmasın və möminlərdən bir dəstə də onların əzabına şahid olsun”. (Bu, subay kişiyə və ərsiz qadına aiddir. Evli kişi və qadın zina etdikdə isə onların cəzası daşqalaq edilməkdir). (Qurani-Kərim. Ərəb dilindən tərcümə edənlər Z.Bünyadov və V.Məmmədəliyev. Məsləhətçi redaktor şeyxülislam hacı Allahşükür Paşazadə. Azərnəşr 1992).

Hansı əsasla iddia edilir ki, burada söhbət subaylardan gedir? Əgər Uca Tanrı burada subay zinakarları nəzərdə tuturdusa, bir sözlə bunu ayədə bildirmək yeri-göyü yaradan üçün çətin idimi? Yoxsa “yaratdığı hər şeyi gözəl yaradan” (Səcdə 7). Allah taala öz fikrini səlis və aydın ifadə edə bilməyib, nəticədə insanları çaşdıran durummu yaranıb? Bu cür əlavələr Quran mətninə müdaxilədir. Buna heç kəsin haqqı yoxdur. “Zina” sözünün ərəbcədə həm subaylar, həm də evlilər üçün işləndiyi isə heç kəsdə şübhə doğurmur. Quran təfsirçilərindən Məhəmməd Əsəd Nur surəsinin ikinci ayəsinin təfsirində bunları yazır: “Zina bir-biri ilə evli olmayan bir kişi ilə bir qadın arasında – BUNLARIN HƏR BIRI BIR BAŞQASIYLA EVLI OLSUN, YA OLMASIN – ixtiyari olaraq gerçəkləşdirilən cinsi münasibət deməkdir. Bu səbəblə Qərb dillərinin bir çoxundan fərqli olaraq ərəbcədə evli bir kişinin başqa bir qadınla, ya da evli bir qadının ərindən başqa bir kişi ilə cinsi münasibətdə olması ilə (adultery) subaylar arasındakı cinsi münasibətin (fornication) arasında adlandırmada bir fərq yoxdur; yəni hər iki suç zina adlandırılır”. İsra surəsində “Zinaya yaxın durmayın, çirkin bir əməldir, pis bir yoldur bu”(İsra 32) deyilir, bəs burada hansı zinadan söz gedir? Burada da subaylar nəzərdə tutulur? Furqan surəsinin 68-ci ayəsində deyilir: “Allahın haram buyurduğu cana nahaq yerə qıymaz (onu öldürməz), zina etməzlər. Hər kəs bunu (bu işləri) etsə, cəzasını çəkər.” Bəs burada necə? Məncə, hörmətli mütərcimlər üçün bunun fərqi yoxdur, ona görə mötərizə açıb heç nə yazmayıblar. Çünki əsas olan daşqalağı legitimləşdirmək idi.

Bundan başqa, Quranda zinaya yol verən cariyələr haqda belə deyilir: “Sizlərdən kimin mömin subay qadınla evlənməyə çatmırsa gücü, alsın mömin cariyələrdən birini. Çox yaxşı bilir Allah sizin imanınızı. Hamınız bir soydansınız, insansınız. Elə sə sahiblərinin izni ilə evlənin onlarla o şərtlə ki, ismət-abır gözləyələr, gizli bir dostu olmaya onların. Mehrlərini də insafla verin. EVLƏNDIKDƏN SONRA ƏXLAQSIZLIQ ETSƏLƏR, HÜRR QADINA VERILƏN IŞGƏNCƏNIN YARISI DÜŞÜR BUNLARA” (Nisə 25). Göründüyü kimi, evli olan zinakar cariyələrə (“evləndikdən sonra əxlaqsızlıq etsələr”) verilən cəza “hürr qadına verilən işgəncənin yarısı”dır. Təbii ki, burada Nur surəsində nəzərdə tutulan yüz çubuq cəzasının yarısı - əlli çubuq vurulması nəzərdə tutulur. Daşqalaq yolu ilə öldürmənin yarısı nəzərdə tutula bilərmi? Qurani-Kərimdə sanki belə yanlış izahların olacağı nəzərə alınaraq ayələrin çox aydın olduğu deyilir. “Nur surəsinin ikinci ayəsində subaylar nəzərdə tutulur” fikri də sanki önlənilib. Həmin surənin elə birinci ayəsində deyilir: : “Bu, bir surədir, onu nazil edərək FƏRZ BUYURMUŞUQ HÖKMLƏRINI. İbrət alasız deyə AYDIN AYƏLƏR nazil eləmişik bu surədə”

Üçüncü uydurma: daşqalaqla bağlı ayə varmış, bu ayəni keçi yeyib. Yuxarıda deyilənlər o qədər də əsaslı görünmədiyindən ortaya başqa “arqumentlər” çıxarılıb. Görün daşlayaraq öldürmək cəzasının tətbiqinə bəraət qazandırmaq üçün nə qədər böyük bir günaha əl atılır: Quran bitkin deyil, orada daşqalaqla bağlı ayə varmış. Guya Quran ayələri səhifələrə yazılı şəkildə hz Aişənin evində imiş. Peyğəmbərimizin vəfatından sonra evə girən ac bir keçi bu ayələr yazılan vərəqi yeyib (İbn Macə “Nikah” 36,1944; ibn Hənbəl 5/131,132,183; 6/269). Maraqlıdır ki, hədislər üzrə məşhur alim ibn Küteybə keçinin bu “təxribatından” danışmazdan öncə onun mübarək bir heyvan olmasından söz açır, fəzilətlərini sadalayır (İbn Kuteybe, Hadis Müdafaası, s. 408). Bəllidir ki, Quran ayələri hələ peyğəmbərimizin zamanında əzbər öyrənilmişdi. Bir keçi əzbər bilinən Quran ayəsini necə aradan qaldıra bilərdi? Zina belə bir böyük günah olduğu halda onun cəzası ilə bağlı ayənin “unudularaq” Quran kitab şəkildə yığılarkən keçinin müdaxiləsi üzündən diqqətdən kənarda qalması, Müqəddəs Kitaba daxil edilməməsi nə qədər məntiqə uyğundur?

Dördüncü uydurma: rəşidi xəlifə Ömər ibn Xəttab daşqalaqla bağlı ayə olduğunu və bu ayənin Qurandan kanarda qaldığını bilib, amma onu bərpa etməyə cəsarəti çatmayıb.
Hədis kitabları daşqalaq məsələsində rəşidi xəlifə Ömər ibn Xəttabdan da istifadə etməyə çalışıblar. Guya o deyib: “Gələcəkdə bəzi şəxslər peyda olacaq və “daşqalaq cəzasını Quranda tapa bilmirik” deyib onu inkar edəcəklər. Bu şəxslər oxun yaydan çıxdığı kimi dindən çıxacaqlar. Əgər xalqımın “Ömər Qurana əlavə edir” deməyindən qorxmasaydım, bu ayəni Qurana yazardım” (Buxari 93/21, Müslim “Hüdud” 8/1431, Əbu Davud 41/1). Bu hədisi də qəbul etmək olmaz. Ömər ibn Xəttab kimi peyğəmbərimizə yaxın olan bir şəxsin Allahdan yox, camaatdan qorxmasını düşünmək düzgün olmaz. Doğrudanmı o, “Zalımlardan qorxmayın, Məndən qorxun ki, tamamlayım sizə olan nemətimi” (Bəqərə, 150) ayəsindən xəbərsiz olub? Üstəlik, onun xarakteri də tarixdən çox yaxşı bəllidir. “Qurandan kənarda qalan” ayəni Qurana daxil etmək məsələsində onun kimlərdənsə qorxmasını, Quranın “natamamlığını” görüb, buna biganə qaldığını, haqqı bərpa etmək üçün ortaya iradə qoymadığını düşünmək son dərəcədə gülünc və məntiqsizdir.
Nəhayət, bu deyilənlərdən belə bir məna da çıxır ki, 1400 il Qurandan kənarda qalan bir ayənin öz yerinə qayıtmasını, haşa, Allah taala ya istəmir, ya da onu bərpa etmək Onun gücü xaricindədir. Rəvayətlərin birində deyilir ki, Əhzəb surəsi 73 ayə deyilmiş, Bəqərə surəsi qədər böyük imiş. Orada “Yaşlı kişi və qadın zina edərsə, Allahdan bir cəza olaraq mütləq onları rəcm edin. Allah əzizdir, Həkimdir” ayəsi varmış. Tutalım, Ömər ibn Xəttab xalqdan qorxub, ayəni bərpa etməyib, bəs Allah taala? Doğrudanmı, bütün bunlardan sonra, haşa, Uca Tanrı ən böyük günahlardan biri sayılan zina üçün tətbiq edilməsi nəzərdə tutulan bir ayəni keçi müdaxiləsindən qoruya bilməyib? Bu necə qorumaqdı ki, Quran elə başlanğıcdan bir surənin səksən faizindən aralı düşür? Doğrudanmı, Ulu Tanrı Əhzəb surəsinin səksən faizinin Quranda öz əksini tapmasına nail ola bilməyib, Quranı qoruya bilməyib və bu səbəbdən ilahi vəhylər – nə qədər öyüd, etik imperativ, hökm 1400 ildir Müqəddəs Kitabımızdan kənarda qalıb? Bəs “Quranı biz endirdik, Biz də onu qoruyacağıq” (Hicr 9) ayəsini necə başa düşək? Bu, o demək deyilmi ki, ilahi vəhylər peyğəmbərimizə necə endirilibsə, o şəkildə də qalacaq? Ona nəsə artırılmayacağının, nəsə əskildilməyəcəyinin, Quranın təhrif edilməyəcəyinin qarantı Allah taaladır demək deyilmi? Ənam surəsində Quranda hər şeyin aydın və anlaşıqlı yazıldığı, ona paralel və ya hansısa qisminə alternativ qaynağa ehtiyac olmadığı, onu heç kəsin dəyişdirə bilməyəcəyi çox aydın şəkildə yazılıb: “114.Allah sizə Kitabı içində hər şey incədən-incəyə açıqlanmış şəkildə göndərmişkən Allahdan başqasınımı hakim istəyəcəyəm? Kitab verdiyimiz o kəslər bilir ki, Quranı haqq olaraq sənin Rəbbin göndərib. Elə isə şübhələrə dalanlardan olmayasan. 115.Doğru və insaflı kəlam olaraq tamamlanıb sənin Rəbbinin sözü. Onun kəlmələrini dəyişdirə biləcək bir kimsə yoxdur. O eşidəndir hər şeyi, biləndir hər işi”.

Bütün səmavi dinlər insan müdaxiləsi ilə öz əslindən uzaqlaşdırılıb. Allahın göndərdiyi Kitablar müxtəlif zamanlarda iqtidar sahibləri və ruhanilərin əli ilə bir sıra təhriflərə məruz qalıb. Din adından hökm vermək səlahiyyəti yalnız Allahındır. İslamın çərçivəsi Quranda dəqiq müəyyənləşib. Başqa qaynaq arayanlar, hökmlər icad edənlər, yasaqlar qoyanlar, bu və ya digər ayənin Quranda olub, sonradan it-bata düşməsi haqda nağıllar uyduranlar, görəsən, necə böyük yanlışa yol verdiklərinin fərqindədirlərmi? Allah taala Qurani-Kərimi qoruyacağını vəd edərkən, “qorunmayıb, təhrif olunub” demək nə dərəcədə ağıllı işdir? Bunu iddia edən məntiq sahiblərinin din haqda danışmağa haqqı varmı? Fərz edək ki, danışa bilərlər, amma onların “dini mən dediyim kimi anlayın” deməyə nə dərəcədə haqları var? Zina çox ağır suçdur, qəbul edirik. Bəs Quranın bütövlüyünə şübhə eləmək, orada naqislik arayıb özündən ayə artırmaq necə? Görəsən, buna hansı cəza düşür?!